CONNECTION BY A COLLISION
“Is life cruel? No. Otherwise, there’s no sense in staying here anymore. For life has it’s own continuum. We sail through it. We soar above the magnificent tides of its bliss and we sink under the crashing waves of its misery. And as sorrows curve a larger void within our souls, then the greater amount of joy our wounded souls will soon contain.”
~Cragice (elusiveperplexed)
Napaligiran ako ng mga malalamlam na ilaw mula paligid habang minamaneho ko ang kotse noong gabing iyon. Ang dilaw na ilaw mula sa mga poste ay waring nagdantay sa akin ng magaang pakiramdam at payapang katahimikang nagbigay ng nakapagpapalayang lamig sa aking kalooban. Napagpasyahan kong sunduin si Faye sa kanyang tinutuluyan para sa napagkasunduan naming dinner kanina lamang. Sa kalsada ay nananabik akong makita ang isang dilag na itinuturing ko na ring isang yaman ng aking buhay.
Ako ay may mapaglarong puso. Maaring ang kasiyahang naiibabahagi ko sa iba ay binuo ng mga kasinungalingan. Subalit sa pagkakataong ito, at dahil na rin sa malapit s’ya sa akin ay nananabik akong makita at malaman na napapasiya ko siya ng may katotohanan. Ito ay puro at walang ibang pagnanasa- walang ibang motibo subalit ang mapangiti siya.
Ilang sandali pa ay narating ko ang magarang bahay na pamilyar sa aking paningin. Ang puti at malinis na kontreto nitong dingding ay nahihimlayan ng mga aninong iginuhit ng maliwanag na buwan. Sa loob ng kotse mula sa labas ay nadama ko ang lungkot at kawalan sa lugar na dati-rati’y pinag-iinuman namin ng matalik kong kaibigan.
“Nakakapanibago. Wala na nga talaga si Rodney na madalas sumasalubong sa akin tuwing mag-iinuman kami dati.” sa isip isip ko saka ako lumabas ng kotse.
“CHING!! CHING!!“ Nagdoorbell ako upang ipaalam kay Faye ang aking pagdating nang biglang nag-vibrate ang aking cellphone.
Isang text-message mula kay Faye ang aking natanggap-
“Ninong, tuloy na po kayo..“ at saka ko siya nakitang nakasilip sa bintana habang nakangiti at kumakaway.
Binuksan ko ang gate at marahang humakbang patungo sa makapal na pintuan at saka ko ito namasdang bumukas na siya namang lubhang gumulat sa akin.
Mula sa aking kinatatayuan ay namasdan ko ang napakagandang dilag na may napakagandang mukha, basang mga buhok at kurbadang katawang natatabingan ng isang pink na tuwalya..
“Ninong Ice, sobrang aga mo naman. I just finished taking a shower!” saka siya humakbang papalapit upang bigyan ako ng isang halik sa pisngi.
Sa pag-angat ng kanyang maselang mga labi mula sa pagkakadikit sa aking balat ay umihip ang hangin na nagdala ng napakatamis na samyo ng kanyang katawang bumalot sa aking buong kamalayan. Dagli akong natulala..
“Ninong! Maupo muna kayo sa loob. Malamig ang sereno sa labas.” sambit n’ya ng may pagtataka.
“Thanks Faye… Pero pwede bang magtanong?” usal ko naman…
“Did I just open the door of heaven?”
“Hahaha. Ninong Ice talaga! Kaya naman pala maraming nagkakacrush sa’yo sa campus! Magaling kayong mambola!”
“Hindi ah. But you really look like an angel.” balik ko.
“Thanks Ninong pero pumasok ka na bilis!!” saka nya hinila ang mga kamay ko na parang isang bata.
Dahil sa pag-extend ng kanyang mga kamay ay di ko sinasadyang napagmasdan ang mala-anghel na hubog ng kanyang katawan. Dahil sa tuwalya nga lamang ang nakabalot sa kanya noon ay bahagyang lumuwa ang pares ng kanyang dibdib na wala sa sarili kong napagmasdan. Sakto ang laki, napakaputi, mabango, waring matamis, sobrang kinis at nakakabaliw…
Batid ko sa sarili ang pagkadarang kaya’t dagli ko itong iwinaksi habang naglalakad kami patungo sa sofa..
“Wait for me here Sir Ice.. I’ll just put my dress on!!”
“Just wake me up when you’re done.” biro ko.
“Hey! Natural beauty to Ninong- no make up kaya mabilis lang! Promise!” habang iminomodelo ang kanyang mukha at marahang ikinekembot ang hulmado niyang bewang sa kanyang paglakad patungo sa hagdanan.
Nakangiti ko siyang pinagmamasdan at mula sa kanyang likuran ay kumapit naman ang aking paningin sa kanyang perpektong mga hita at hulmadong “butt” na waring tumatalbog pa sa loob ng tuwalyang suot nya..
Hinampas ko ang aking ulo at pilit na inilayo ang isipan mula tuksong tumatawag.. Pagtingin ko sa kaliwa, nakita ko ang picture ni Rodney na waring galit at nakatitig sa akin kaya’t muli kong inayos ang sarili at napangiti na lamang.
Para akong isang baliw noong pagkakataong iyon. Ganon pala kapag nagpapakabait. Hindi kasi sanay. Subalit nakakatutuwang isipin.. Waring may nipagmamalaki ako sa aking sarili…
Narinig kong sumara ang pintuan ng kanyang silid mula sa itaas at ito’y naging dahilan naman ng higit kong pananabik na mamasdan siyang suot ang kanyang damit sa kanyang pagbabalik..
To be continued…